Toen ik begon met mijn alcoholstop was mijn ideaal voor de toekomst dat ik een hele matige drinker zou worden. Zo eentje die alleen bij speciale gelegenheden zoals etentjes of feestjes wat glaasjes zou drinken. Natuurlijk niet meteen een hele fles of een 7-glazen wijnarrangement maar 1 of 2 glazen hele goede wijn. Daar zou ik dan extra van kunnen genieten en zo zou het ook niet uit de hand lopen. Een beetje alsof je 1x per maand een taartje eet of af en toe een extra lekkere bonbon.
Na drie maanden niet gedronken te hebben wist ik dat ik het hele jaar nuchter vol wilde maken. Ik wilde al die sociale gelegenheden, vakantie, feestdagen, etc. tenminste 1x meegemaakt hebben zonder dat ik daarbij alcohol dronk.
Toen zo ongeveer driekwart van dat jaar voorbij was had ik geen enkele behoefte meer om thuis alcohol te drinken. Dat was helemaal uit mijn systeem. Alle “nieuwe” situaties, voor de eerste keer een etentje met vrienden waar de wijn altijd ruim vloeide, de eerste keer in mijn favoriete restaurant, terrasjes, dat vond ik in het begin lastig maar de keren daarna ging het al beter en begon ik daar mijn weg in te vinden. De vraag riep zich op hoe ik zou gaan drinken als ik dat jaar nuchter vol had gemaakt. Want dat was toch altijd mijn doel geweest?, dat ik heel beheerst mindful zou kunnen leren drinken, alleen bij speciale gelegenheden en dan maar 1 of 2 glazen.
Maar zou dat eigenlijk wel werken voor mij?
Ik hoorde pas een podcast waarin iemand een voorbeeld gaf waarmee het eigenlijk wel heel goed aangaf waar het nou om gaat. Hier komt ie: Ik houd van bananen. Ik vind ze lekker. Ik eet af en toe een banaan. Soms heb ik erge trek in bananen en dan eet ik er drie achter elkaar. Soms eet ik weer maanden geen banaan. Ik denk niet aan bananen. Ik luister geen podcasts over bananen. Ik ben eigenlijk helemaal niet bezig met bananen. Bananen zijn geen ding voor mij. Dit is wat alcohol voor sommige mensen is. Dat zijn ook de mensen die dit blog niet lezen. Dit is wat alcohol nooit voor mij kan zijn.
Ik weet zeker dat als ik weer een glas alcohol zou drinken op een “speciale” gelegenheid, ik dat zo lekker zal vinden dat ik ook een tweede neem en dan zou het mij heel veel moeite kosten om daarna niet nog meer te drinken. De periode daarna zou het mij best wel weer lukken om helemaal niet te drinken maar ik zou toch meteen alweer gaan denken wanneer de volgende gelegenheid zou komen om alcohol te kunnen drinken. Wanneer is iets speciaal genoeg? Wanneer mag ik mezelf ‘belonen’? Al heel snel kom je weer in die gedachtes en ben je continue weer met alcohol bezig ook in de dagen wanneer je niet drinkt. De alcohol zit als het ware in je hoofd ook als je niets drinkt.
Nu, weer een jaar later weet ik dat ik dat allemaal niet meer wil. Een beetje drinken is het overwegen niet eens meer waard. Inmiddels ben ik weer verder in het loskomen van alcohol. Het heeft voor mij nu echt geen betekenis meer. Ik verlang er niet naar. Ik kan het niet meer anders zien dan wat het daadwerkelijk is. Een glaasje ethanol schadelijk voor je lichaam. De sjeu is er vanaf. En waarom zou ik me daar nog aan blootstellen als die behoefte er niet meer is. Waarom zou ik het risico lopen dat verlangen weer te ontwikkelen door af en toe te drinken? Dat hele gedoe is het me allemaal niet meer waard. Ik wil niet kwijt wat ik nu heb.
Voor jou hoeft het nog allemaal niet zo te voelen. Dat is niet erg. Het heeft tijd nodig. Nog steeds na 2 jaar alcoholvrij merk ik weer nieuwe fases en diepere lagen waar ik doorheen ga. Maar het positieve is, hoe langer je alcoholvrij bent, hoe makkelijker het wordt. Begin gewoon met stoppen. Dat is het enige wat je hoeft te doen….
